การทำงานทุกอย่าง ต้องใช้การเก็งการณ์ คาดการ และแม้กระทั่งคำว่าเดาใจ เพราะถ้าเรามีสามสิ่งนี้ที่แม่นยำ ก็คือคนที่ประสพความสำเร็จ 

เก็งการณ์ไม่พลาด เพราะรอบรู้ ข่าวสารแม่นยำ ดูสถิติย้อนหลัง ศึกษาความคิดของบุคคลที่ประสพความสำเร็จ และแน่นอน ต้องเพิ่มความคิดสร้างสรรแหวกแนว

คาดการได้ถูกต้อง มาจากการเรียนรู้พฤติกรรมความเป็นไปโดยธรรมชาติ เข้าใจอย่างลึกซึ้งของคำว่า ธรรมชาติ ของสรรพสิ่ง และเรียนรู้จังหวะของการแหกกฏ ด้วยการเรียนกลไกของธรรมชาติของความสิ้นสุด

เดาใจผู้คนได้ถูกต้อง มาจาก การเรียนรู้ใจเขาใจเรา รู้เขารู้เรารบชนะร้อยครั้ง คือการเอาใจเขามาใส่ใจเรา คิดอย่างเขาคิด ไม่คิดอย่างเราคิด

ข้อสำคัญต้องกำกับด้วยใจที่มีความเพียร อดทน และกะตือรือล้น ขอให้ศิษย์ที่กำลังคิดเริ่มต้น ลงทุน หรือ กำลังทำโครงการใดๆประสพความสำเร็จในการใช้สามสิ่งให้เป็นประโยชน์ค่ะ

ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่เราเกิดความรู้สึกที่บั่นทอนตัวเอง ต้องกลับมาย้อนคิดว่า เรากำลังทำอะไรที่มากไป คาดหวังมากไป หรือสุขภาพของเรากำลังอ่อนแอลง เราอาจไม่เดินสายกลาง หรืออาจคิดว่าเราถูกทำร้ายจิตใจ หรือแบกภาระรับผิดชอบมากไป

 

อย่าเพิ่งเดินหนี หรือ ออกจากสถานะการณ์ในขณะนี้ แต่ต้องตัดสินใจตัดสิ่งใดสิ่งหนึ่งออกไปเพื่อให้เราอยู่ในความพอดีที่ตนแบกรับได้ เพราะถ้าเราเดินหนี ออกจากสถานะการณ์ เราก็ต้องหนีตลอดกาล เอาเวลาที่คิดหนี หันมาดู แล้วค่อยๆปรับ แก้ไข ตัดออก จนพอดี นี่คือ สายกลางที่รู้จักวาง ไม่ใช่สายกลางที่วางไว้ชั่วคราว มีเวลาก็ใช้เวลาคิดให้ตก บางทีวันเดียว คืนเดียวคิดไม่ออก อย่างน้อยก็ได้เริ่มแล้ว ย่อมมีสักวันที่คิดได้ ตัดได้ วางได้จริงๆ คือหนทางแห่งความพอดีที่วางอุเบกขาได้ ที่เรียกว่า เดินสายกลาง คิดได้แล้วก็ตัดทุกข์ออกไปได้ไม่เวทนาต่อไปค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ อย่าท้อ อย่าแท้ มีอาจารย์อยู่ข้างๆเสมอค่ะ

 

 

ความสุขจากการเป็นผู้ให้นั้น ผู้รับต้องมีความสุขด้วย อานิสงค์ของการเป็นผู้ให้จึงสมบูรณ์ เพราะถ้าผู้รับเป็นทุกข์จากการให้นั้น จัดว่าเป็นบุญที่บกพร่อง ดังนั้น ผู้ให้และผู้รับ ต้องมีความปิติ และอิ่มใจ เกิดจากความผ่องใสในจิตเสมอกัน อานิสงค์แห่งการ ให้ จึงเป็นกุศลที่ส่งผล

 

ต่างจากคำว่า เสียสละ เพราะถึงแม้ผู้รับการเสียสละนั้นจะไม่ทราบ แต่ผลานิสงค์ที่ผู้เสียสละโดยไม่หวังผลตอบแทน ทั้งไม่ได้สนใจว่าผู้รับการเสียสละนั้นทราบหรือไม่ กลับมีผลโดยสมบูรณ์

 

และถ้าหากเราได้ทบทวนดูแล้วเราเป็นทั้งผู้ให้และผู้เสียสละมานับครั้งไม่ถ้วน และเมื่อใดที่นึกถึง ก็จะเกิดความปิติอิ่มใจ เรียกว่า ความชั่วละเว้นได้ ตั้งใจทำแต่ความดี ทั้งยังจิตให้ผ่องใสโดยนัยเช่นนี้ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติโดยถูกต้องแล้ว

 

เตือนใจศิษย์ของอาจารย์ทุกคนนะคะ..

 

 

การทำงาน หรือการเรียน ต้องมีเป้าหมายไว้ในใจ "มุ่งมั่น ฝันให้ไกล ไปให้ถึง" อย่าทำอะไรไปวันๆ หรือ สักแต่ว่าทำอย่างไร้จุดหมาย และต้องแน่วแน่มั่นคง อย่านอกเส้นทาง ต้องฝึกฝนตนให้ รู้รอบ รู้กว้าง และรู้ไกล ข้อสำคัญอย่าดูถูกงานของตน ทั้งหมดนี้ ขอให้ลูกและศิษย์ของอาจารย์จดจำไว้ ความซื่อสัตย์ คือคนมั่นคง เพราะต้องซื่อแม้แต่คำพูดของตน คนตรงต่อเวลา คือคนมีวินัย คนอดทน คือคนที่มีเป้าหมายอุดมการณ์ เดินไปข้างหน้าอย่าท้อถอยนะคะ

 

 

ปัญหาที่เกิดขึ้นมักมาจากคนพาลใกล้ตัว ที่เราไม่สามารถแยกแยะได้ ว่าคนไหนจะนำความเดือดร้อนมาให้เราภายหลัง เราลองมาสังเกตด้านอื่น เพื่อจำแนกระหว่างคนพาล กับบัณฑิต

 

ความน่ารัก น่าคบของบุคคลที่มีความกตัญญู ทั้งมีความอดทน เพียรพยายามและมุ่งมั่น ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค เป็นสิ่งที่ลูกและศิษย์ พึงสังเกต ความกตัญญู ถ้ามีอยู่ในตัวบุคคลใดแล้ว จะฝังอยู่ในเนื้อที่จะไม่คิดทำร้ายใครด้วยกาย วาจาและใจ ทั้งไม่ทิ้งเพื่อน ไม่แย่งผลงานของเพื่อน ถนอมน้ำใจเพื่อน น่าร่วมงาน น่าคบหา จะดูคนว่าใครควรคบ ก็สามารถโยงไปถึงการปฎิบัติตนที่เราแอบมองเห็นยามเผลอตัว ใครดีเป็นบัณฑิต ใครทำใครให้เจ็บช้ำ ใครชอบเอาเปรียบ ข้ามหน้าคนอื่นเพื่อประโยชน์แห่งตน เป็นพาล คบไว้ไม่เป็นมงคลแก่ตัว

 

เราเลือกได้ระหว่างความเป็นมงคลและไม่เป็นมงคล มองดูข้างๆตัวเราก็ตัดสินได้ทั้งบอกได้ว่าใครจะเจริญและไม่เจริญ ขอให้ลูกและศิษย์รู้จักแยะแยะ รู้ว่าใครจะนำความเดือดร้อนให้เราภายหลัง จะหลีกเลี่ยง หรือ จะจัดการอย่างไรต่อไป เพียงเท่านี้ก็พอจะคลายทุกข์คลายกังวลในเรื่องของการเลือกคนไว้ใกล้ตัวได้บ้างค่ะ

 

 

เมื่อเราทุกข์ อย่าจมกับทุกข์นั้น จนทุกข์กลายเป็น เจ้า ของเรา จนเรียกว่า เจ้าทุกข์

 

เมื่อเราลำบาก อย่าบ่น อย่าพิรี้พิไร จนกระแสให้ความลำบากมันไม่ไปไหน วนเวียนอยู่กับเรา จนกลายเป็น เจ้า ของเรา

 

เมื่อเราคิด เครียด ก็อย่าหมดหมุ่น จนกลายเป็นคนเจ้าคิด ให้มันมาเป็น เจ้า ของเรา

 

เมื่อเราแค้น ก็อย่าหมกหมุ่นกับความแค้น อาฆาต เจ็บจำ โกรธ จนกลายเป็น เจ้าแค้น กลายเป็น เจ้าคิด เจ้าแค้น เมื่อมันมาเป็น เจ้า เราก็วนเวียนอยู่กับคำว่า เจ้าคิด เจ้าแค้น

 

จงอย่า เจ้าทุกข์ เจ้าคิด เจ้าแค้น ร่างกายจิตใจ ทั้งตัวเราจะกลายเป็นกองทุกข์มหาศาลที่จะเป็นแม่เหล็ก ดึงความชั่วร้าย ลำบาก อุปสรรค วิ่งเข้ามาหาเราต่อไป

 

เห็นแล้วใช่ไหมคะ ลูกและศิษย์ของอาจารย์ เห็นแล้ว ก็วาง ปล่อยมันไป เราจะได้ไม่มี เจ้า ทุกข์ เจ้า ร้ายๆที่คอยดึงสิ่งร้ายๆเจ้ามา

 

ยิ้ม สักนิด ให้พลังตัวเอง หาสิ่งดีๆ ในชีวิตทุกวันเป็นแรงขับเคลื่อนให้ก้าวต่อไปค่ะ

 

 

ในการทำงานทุกอย่าง สิ่งสำคัญอีกอย่างคือ คำว่า สังคม หรือความสัมพันธ์กับบุคคลรอบข้าง ลองสำรวจตัวเองว่า ในหนึ่งวัน หรือแต่ละวันของเรา เรามีปฏิสัมพันธ์ ด้วยกาย วาจา ใจ กับใครบ้าง ในทางที่ดีหรือไม่ดี เพราะผลมันออกมาทันตา ว่าเรามีคนรักคนชังขนาดไหน

 

ด้วยกาย คือมีกิริยาที่คนเห็นแล้วพอใจ การแต่งกายสุภาพ สวยงาม บวกกับกิริยาที่ไม่ข่มคน ถือตัวจนคนไม่กล้าเข้าใกล้ ด้วยการชักสีหน้าเหยียดหยามดูถูก

 

ด้วยวาจา ไม่ใช้วาจาที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกว่าเขาไร้ค่า หรือน่าเบื่อ อย่าใช้อารมณ์จนคนรอบข้างเสียน้ำใจ

 

ด้วยใจ ง่ายๆ อย่าใจดำ ใจแคบ ตระหนี่ อิจฉา หมั่นใส้ เพราะมันจะออกมาทางสีหน้าและแววตา

 

คนติ เตือนตรงหน้าคือคนที่รักเรา คนไม่มีมารยาทคือคนที่ต่ำกว่าเราอย่าถือสา เพียงคนพาลพูดไม่รู้เรื่องจึงหลีกเลี่ยงไม่คบหา

 

คนที่บอกว่าปฏิบัติ ไม่อยากยุ่งกับใคร แต่ไม่มีเพื่อน กิริยาไม่น่าคบหา นั่นคือ คนเสแสร้ง ไม่ใช่คนที่ปฏิบัติ

 

ลูกและศิษย์ของอาจารย์วันนี้ คือ คนที่อดทน และทำตนให้เป็นที่รัก และทำตนให้เป็นประโยชน์ ยามท้อแท้ ให้นึกถึงคนที่อยู่ห่างไกลชายแดนที่ลำบาก จำเจ ขาดแคลน แต่อยู่ได้ เพราะรักและภูมิใจกับงานที่ทำ

 

โชคดีและมีข่าวดีในงานของทุกคนในวันนี้ค่ะ